بلاغ

(بَ)

فارسی

بُلاْغ :(bolagh) در گویش گنابادی یعنی کندن ، جر دادن ، پاره کردن ، گشاد کردن

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر متعدی

1. رسانیدن.

(اِم

صفت

1. پیام رسانی.

منابع

• فرهنگ لغت معین