بُ

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • بهاری

آوایش[ویرایش]

  • /بُ/

اسم[ویرایش]

بُ

  1. در گویش بهاری بجای این فارسی است.
  2. تکیه کلام هنگام گفتگو بجای تعجب.
    اولی: اساس‌لَرَه گَددِین؟ دومی: یَو. اولی: بُ!
    اولی: اسباب و اثاثیه را آوردی؟ دومی: نه. اولی: اِ!