بک
فارسی[ویرایش]
(بَ)
بُکْ :(bok) در گویش گنابادی یعنی گونه ، گونه های صورت
ریشه‌شناسی[ویرایش]
- پهلوی
- واژه بک معادل ابجد 22 تعداد حروف 2 تلفظ bak ترکیب (اسم) [پهلوی: vak] ‹وک، پک› (زیست‌شناسی) [قدیمی] مختصات (بَ) ( اِ.) منبع فرهنگ فارسی عمید فرهنگ فارسی معین
اسم[ویرایش]
- در فوتبال به بازیکنان مدافع گفته می‌شود که جلویِ دروازه بان و پشت سر بازی کنان دیگر قرار دارند.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
(بَ)
ریشه‌شناسی[ویرایش]
از پهلوی wak.
در گویش تونی؛ بَک: قورباغه
اسم[ویرایش]
- قورباغه، وزغ.
- گریزگاه.
- جنگل، بیشه.
- دشت غیر مزروع.
- خیار دشتی.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
(بِ)
ریشه‌شناسی[ویرایش]
اسم[ویرایش]
- انگشت، زغال، زگال.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
(بُ)
ریشه‌شناسی[ویرایش]
اسم[ویرایش]
- نوعی کوزة دهن تنگ که گردنش کوتاه و شکمش پهن و گرد است، تنگ.
- نوعی غلیان سفالین، غلیان بک. غلیان بک: نوعی غلیان سفالی.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
برگردان‌ها[ویرایش]
- انگلیسی
- uzbek