تاجور

فارسی

ریشه‌شناسی

• فارسی

آوایش

• /تاج/وَر/

صفت مرکب

تاج‌ور

1. دارای تاج، جمعِ پادشاه، سلطان.

   همی چشم داریم از آن تاجور/ که بخشایش آرَد به ما بر مگر «فردوسی»

منابع

• فرهنگ لغت معین/ شاهنامه