ترنگ

فارسی

ریشه شناسی

• فارسی

آوایش

[تَ/رَ]

اسم

ترنگ

1. صدای زه کمان هنگام انداختن تیر، صدای برخورد گُرز و شمشیر و سپر.
2. آواز تار و تنبور.

ریشه شناسی ۲

[تُ/رَ]

اسم

ترنگ

1. تورنگ: تذرو، قرقاول.

منابع

• فرهنگ لغت معین

ریشه‌شناسی ۳

• پهلوی

آوایش

• [تَر/اَنگ]

اسم

ترنگ

1. گوشخراش، انکرالاصوات

   تر-اَنگ

   اشاره به کسی یا چیزی که صدای آزار دهنده دارد.

مترادف‌ها

• درنگ

---

برگردان‌ها

انگلیسی: tarang