ترنگ
فارسی[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
آوایش[ویرایش]
[تَ/رَ]
اسم[ویرایش]
ترنگ
- صدای زه کمان هنگام انداختن تیر، صدای برخورد گُرز و شمشیر و سپر.
- آواز تار و تنبور.
ریشه شناسی ۲[ویرایش]
[تُ/رَ]
اسم[ویرایش]
ترنگ
- تورنگ: تذرو، قرقاول.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
ریشه‌شناسی ۳[ویرایش]
آوایش[ویرایش]
- [تَر/اَنگ]
اسم[ویرایش]
ترنگ
- گوشخراش، انکرالاصوات
- تر-اَنگ
- اشاره به کسی یا چیزی که صدای آزار دهنده دارد.
- تر-اَنگ
مترادف‌ها[ویرایش]
برگردان‌ها[ویرایش]
|