تعارف
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(تَ رُ)
فارسی[ویرایش]
ریشه‌شناسی[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- [تعا/رف]
اسم مصدر[ویرایش]
تعارف
- خواستن از کسی، همراه با ادب و معمولا به‌اصرار، که عملی را انجام دهد یا دعوتی را بپذیرد.
- خوشامد گفتن.
- پیشکش دادن.
- اظهار آشنایی کردن.
- در فارسی به معنی اغراق در ادای احترام و سپاسگزاری.
- پیشکش. هدیه. تحفه
مثال[ویرایش]
- تعارف شاه‌عبدالعظیمی: تعارف ظاهری و غیرواقعی، تعارف توخالی.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6961-92-4