تقیه
فارسی
[ویرایش]گونه‌های دیگر نوشتاری
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- عربی
آوایش
[ویرایش]- /تَقیِّه/
اسم مصدر
[ویرایش]
تقیه (فقه)
- پنهان کردن مذهب یا عقیده خود و موافقت ظاهری با دیگران به منظور در امان ماندن از زیان جانی، ناموسی، یا مالی.
- خودداری از آشکار کردن مذهب خویش برای حفظ جان.
- (قدیم): پرهیز کردن.
| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین