تماس

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • نیاهندوایرانی

آوایش[ویرایش]

  • /تم/آس/

اسم[ویرایش]

تماس

  1. ارتباط برقرار کردن دو نفر باهم چه بشکل فیزیکی و چه از راه دور مانند تلفن.
    تماس ممکن است از دو کلمه خالص تم - آس شکل گرفته باشد و به زبان معیار باستان یعنی آشپز کسی که متخصص در طعام است مانند طهمورث در شاهنامه.

زبان دیگر[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • عربی

آوایش[ویرایش]

  • /تَماسّ/

مصدر لازم[ویرایش]

  1. یکدیگر را مس کردن، به هم مالیده شدن.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین