تنکیر

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • عربی

آوایش[ویرایش]

  • /تَنکیر/

اسم مصدر[ویرایش]

تنکیر

  1. (ادبی): نکره بودن، یا نکره کردن. مجهول کردن، ناشناس ساختن. حرف‌تنکیر، حرف‌نکره.
    تعریف و تنکیر، در بعضی زبان‌ها نشانه خاصی دارد. «رضاقلی‌خان‌هدایت»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن