توک
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- ترکی
آوایش
[ویرایش]- /تُوک/
اسم
[ویرایش]
توک
- مو، موی سر، موی بدن، یا پشم هر موجود دیگر مانند سگ یا گربه با کاکل اسب.
- این لغت ریشه آذری دارد اما قِل نیز مترادف با مو هست، از همینجا تفاوت گویش‌های ترکی یا آذری با گویش بهاری آشکار می‌گردد.[۱]
واژه‌های مشتق شده
[ویرایش]پانویس
[ویرایش]- ↑ گویش‌های ترکی یا آذری ممکن است جملگی منبعث از گویش بهاری باشند. به هر حال گویش بهاری مانند گویش تهرانی در میان گروه بزرگ گویش‌های ترکی برجسته‌تر است.
––––
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین