توک
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- ترکی
آوایش[ویرایش]
- /تُوک/
اسم[ویرایش]
توک
- مو، موی سر، موی بدن، یا پشم هر موجود دیگر مانند سگ یا گربه با کاکل اسب.
- این لغت ریشه آذری دارد اما قِل نیز مترادف با مو هست، از همینجا تفاوت گویش‌های ترکی یا آذری با گویش بهاری آشکار می‌گردد.[۱]
واژه‌های مشتق شده[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ گویش‌های ترکی یا آذری ممکن است جملگی منبعث از گویش بهاری باشند. به هر حال گویش بهاری مانند گویش تهرانی در میان گروه بزرگ گویش‌های ترکی برجسته‌تر است.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین