جاده
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /جادّهِ/
اسم[ویرایش]
جاده
- راه نسبتاً پهن و بزرگی در خارج از شهر یا روستا (به صورت آسفالت یا خاکی) که دو نقطه جغرافیایی را به هم متصل میکند. معرب چادّهِ
استعاره[ویرایش]
- جاده صاف کن کنایه از: آنکه وسیله پیشرفت یا پیروزی دیگران را فراهم میکند.
مترادف‌ها[ویرایش]
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها