راه
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- پهلوی
آوایش
[ویرایش]- /راه/---/راه (جمع راه‌ها)
اسم
[ویرایش]
راه
- را؛ هر جایی از زمین که مردم از آنجا رفت و آمد کنند؛ محل عبور یا گذر، گذرگاه، جاده.
- رای، قاعده و قانون، رسم و روش، کرّت و مرتبه.
- (موسیقی) [قدیمی]: نغمه و آهنگ، مقام، پرده.
- در گویش گنابادی یعنی پیاده روی.
––––