جل

فارسی

ریشه شناسی

• عربی

آوایش

• [جَ لَّ]

صفت

1. بزرگ، کبیر.

استعاره

1. جل‌الخالق: بزرگ است آفریننده.
2. جل جلاله: بزرگ است شکوه او (خدای).

گنابادی

اسم

1. جُل: در گویش گنابادی به پشگل گوسفند جل گویند. خورجین و پاهلون الاغ را هم جل گویند.
2. جَلَ: در گویش گنابادی یعنی تگرگ.

سنگ‌سری

• [جُ لّ]

اسم

1. پارچه کهنه فرسوده و بی‌ارزش.
2. پارچه از هر جنس.
3. پوششی برای چارپایان، پالان.

1. (جَ): نک چکاوک.

––––

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: blanket tramp manta

منابع

• فرهنگ لغت معین