جو

فارسی

ریشه لغت

• پهلوی

آوایش

• /جو/

اسم‌

جِو (گیاهی)‎

1. دانه خوراکی، که به مصرف پخت نان یا تهیه آش می‌رسد و خوراک پر قوتی برای چهارپایان باربر است.
2. گیاهی از خانواده گندمیان جزو دسته غلات که دارای سنبله ساده‌ای می‌باشد.

اسم

جُو

1. رود کوچک.
2. جوغ. یوغ. جغ. جوه: چوبی که به وقت شیار کردن زمین بر گردن گاو گذارند.

اسم‌

جَوّ (علوم‌زمین)‎

1. اتمسفر.
2. (مجاز)‎: اوضاع و احوال حاکم بر جایی، حال و هوا.

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین