جو
ظاهر
فارسی
[ویرایش]
ریشه لغت
[ویرایش]- پهلوی
آوایش
[ویرایش]- /جو/
اسم
[ویرایش]جِو (گیاهی)
اسم
[ویرایش]جُو
- رود کوچک.
- جوغ. یوغ. جغ. جوه: چوبی که به وقت شیار کردن زمین بر گردن گاو گذارند.
اسم
[ویرایش]جَوّ (علومزمین)
- اتمسفر.
- (مجاز): اوضاع و احوال حاکم بر جایی، حال و هوا.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین