خدیو
(خَ)
فارسی
[ویرایش]ریشه‌شناسی
[ویرایش]اسم
[ویرایش]- ارباب، پادشاه. خادم
- ز هرّای درندگان چنگ دیو ..... شده سست از خشم گیهان خدیو
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
- محمود جعفری دهقی، امیر عمادالدین صدری (پاییز و زمستان ۱۳۹۰)، «وام‌واژه‌های بلخی در پارسی نو»، زبان‌شناخت، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سال دوم، شمارهٔ دوم، ص ۳