خرامان

فارسی

ریشه شناسی

• نیاهندوایرانی

آوایش

• [خَرام/آن]

صفت

خرامان

1. دارای حالت خرامیدن،، در حال خرامیدن، رونده با ناز و تکبر و تبخ.

   خرامان در زبان‌معیار باستان، ممکن است به دو صورت تجزیه گردد، نخست خرا - مان و تعبیر دوم خر - آمان؛ هر دو حالت خَر یا خُر باید خِر تلقی گردد و با این پیشوند ممکن است به معنی حضور گله‌ای تفسیر گردد مانند هجوم کلاغ‌ها یا آهوان‌.

صفت فاعلی

1. خرامنده. (يادداشت بخط مرحوم دهخدا)
2. رونده با ناز و تکبر و تبختر. (ناظم الاطباء)، (شرفنامه منيری)
3. خوش رفتار. (غياث اللغات)
4. مختال . (زمخشری).

مثال

1. به‌فرمود کاين را بجای آوريد -- همان باغ يکسر بپای آوريد
2. به‌جستند بسيار هر سوی باغ -- به‌بردند زير درختان چراغ
3. نه‌ديدند چيزی جز از بيد و سرو -- خرامان به‌زير گل اندر تذرو (فردوسی)
4. وز آن پس بيامد خرامان دبير ..... به‌یاورد قرطاس و مشک و عبير (فردوسی)
5. خصم خرامان درين ضياع فراوان. (ناصرخسرو)

––––

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی:Gracefully lope

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن