خنجر
فارسی[ویرایش]
ریشه‌شناسی[ویرایش]
- پهلوی
 |
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ خنجر دارد |
آوایش[ویرایش]
- [خَن/ جَر]
اسم[ویرایش]
خنجر
- کارد، چاقو، خنجر که خنجر کابلی آن در نزد اقوام و قبایل شاهنامه بسیار زبانزد بوده مانند چاقوی زنجان در دوران معاصر.
- سپاهی به گرد اندرش زابلی ..... سپردار و با خنجر کابلی
ریشه‌شناسی۲[ویرایش]
- عربی
اسم[ویرایش]
- سلاحی به اندازه کارد که نوک تیز دارد و تیغه اش کج و برنده.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- شاهنامه. ISBN 964-5566-35-5