خندخند
فارسی[ویرایش]
ریشه‌شناسی[ویرایش]
آوایش[ویرایش]
- (خَ)
- هجاوندی :خَند-خَند
صفت[ویرایش]
خندخند
- ~ یا خنده‌کنان، در حالت لبخند زدن بسیار شاد بودن. این حالت رستم هنگام فتح دژی در کوه سپند بود که به وی دست داد.
- لب از چارهٔ خویش در خندخند ..... چنین تا به نزدیک کوه سپند
 |
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ خندخند دارد |