خورن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • اوستایی

آوایش[ویرایش]

  • /خُوَرنَ/

اسم خاص[ویرایش]

خورن

  1. در زبان اوستایی به معنی درخشش و افتخار توصیف شده و همسان با هورن و خوارن یا خوارنا است.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]