خوشحال

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /خوش/حال/

صفت

خوشحال

1. دارای وضع روانی خوب و سرشار از نشاط؛ شاد، مسرور. مقابل بدحال.

   خوشحال از دو کلمه خوش - حال شکل گرفته و حالت شادمانی فرد یا افراد است.

––––

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن