دئیوه
فارسی[ویرایش]
گونههای دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
ویکیپدیا مقالهای دربارهٔ دیو دارد |
آوایش[ویرایش]
- /دِی/وهَ/
اسم خاص[ویرایش]
دئیوه
- نیروی شَر، دار و دسته شیاطین عوامل روح خبیث انگرو منیوش، مقابل گئوش اورون.
- در زبان آریاییها (هند و اروپایی) علیالرسم به معنی خدا آمده.[۱]
زبان دیگر[ویرایش]
قید[ویرایش]
- بهاری
دِیوَ
- بگو بده. زمانی اظهار میگردد که توسط شخص دوم چیزی از شخص سوم مطالبه نمایی.
- قاسم دَدَیَن دِی بًرجه نِه ورسه.
- قاسم به پدرت بگو بدهیاش را بدهد.
- قاسم دَدَیَن دِی بًرجه نِه ورسه.
––––
برگردانها[ویرایش]
ترجمه
|
نویسه
|
منابع[ویرایش]
- تاریخ ماد:(ص۳۵۶) ISBN 964-445-106-6