دسسسه

فارسی

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /دَس/سَسه/

اسم

دسسسه

1. دستهٔ هر چیزی مانند دسته کوزه، لیوان، کتری و قوری.

   لیوانین دَسسَسِه سین‌نِه.

   دسته لیوان شکست.

اسم

دَسسَسِه

1. صدای دسته، صدای گروه، صدای جماعت.

   دسسسه ممکن است به دو بخش دَس - سَسِه قابل تجزیه باشد و در گویش بهاری زمانی صرف می‌گردد که بخواهند اعلام کنند دسته سینه‌زنی یا عزاداری فلان محله نزدیک می‌شود؛ آقدروازهَ دسسسه، یعنی دسته عزاداران محله آقدوازه.