سسه

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • بهاری

آوایش[ویرایش]

  • /سَسِه/

قید[ویرایش]

سسه

  1. منسوب به سَس؛ صدای او، آوای او، ناله او. (گویش بهاری)
    سَس به معنی صدا بوده و با پسوند ربطی «ه» به کسی یا چیزی مرتبط می‌گردد؛ غورت‌سسه: صدای گرگ، ماشین‌سسه: صدای ماشین.

مترادف‌ها[ویرایش]