دعاة

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• دعات

ریشه‌ لغت

• عربی

آوایش

• /دُعات/

صفت

دعاة (باطنی)‎

1. جمع داعی، یکی از مراتب مهم فرقه باطینه.

   دعاة آنها در صدد برمی‌آمدند که با برهان، کیش خود را یک دین برحق جلوه دهند. «خداوند الموت»

منابع

• فرهنگ لغت معین