دمور

فارسی

ریشه‌شناسی

• پهلوی

آوایش

• [دَ]
• هجاوندی :[دَ/مور]

اسم خاص

دمور

1. شخصیت تورانی که در قتل سیاوش مشارکت داشت.

   برفتند پیچان دمور و گروی ..... بر شاه ترکان پر از رنگ و بوی

منابع

• شاهنامه. ISBN 964-5566-35-5

ریشه‌شناسی ۲

• عربی

آوایش

• [اِم]

صفت

(اِم)

1. تباهی، هلاکت.

منابع

• فرهنگ لغت معین