دورباش
فارسی[ویرایش]
آوایش[ویرایش]
- (ایران): /durbāš/
اسم[ویرایش]
دورباش (جمع دورباش‌ها) [دورْباشْ]
- نیزه‌ای دوشاخه با چوبی جواهرنشان که در قدیم فراشان یا مستحفظانی پیشاپیش شاهان می‌برده‌اند تا مردم بدانند که پادشاه می‌آید و خود را به کنار کشند؛ تبرزین
فعل[ویرایش]
[دورْباشْ]
- (قدیم) برای کنار رفتن از سر راه شاه، فراشان یا مستحفظانی، خطاب به رهگذران می‌گفتند؛ کنار بروید؛ راه را باز کنید
منبع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
بهاری[ویرایش]
ریشه‌شناسی[ویرایش]
احتمالا، از دو واژه آذری دور + باش
اسم[ویرایش]
[دِور/باش]
- سرکرده، برتر، در زمان قدیم