دورباش

فارسی

آوایش

• (ایران): /durbāš/

اسم

دورباش (جمع دورباش‌ها) [دورْباشْ]

1. نیزه‌ای دوشاخه با چوبی جواهرنشان که در قدیم فراشان یا مستحفظانی پیشاپیش شاهان می‌برده‌اند تا مردم بدانند که پادشاه می‌آید و خود را به کنار کشند؛ تبرزین

فعل

[دورْباشْ]

1. (قدیم) برای کنار رفتن از سر راه شاه، فراشان یا مستحفظانی، خطاب به رهگذران می‌گفتند؛ کنار بروید؛ راه را باز کنید

منبع

• فرهنگ لغت معین

بهاری

ریشه‌شناسی

احتمالا، از دو واژه آذری دور + باش

اسم

[دِور/باش]

1. سرکرده، برتر، در زمان قدیم

مترادف

دورباخ