دیر
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /دِیر/-/دَیر/
اسم[ویرایش]
دِیر
- مقابل زود، گذشته، تأخیر، از موعد مقرر گذشته.
- دِیْرَ: در گویش گنابادی یعنی دُهُل ، طبل ، دَف
ریشه شناسی۲[ویرایش]
اسم[ویرایش]
دَیر
واژه‌های مشتق شده[ویرایش]
- دیر نصاری: صومعه، محل عبادت راهبان مسیحی.
- دیر مغان: آتشکده زردشتیان، (زرتشتیان).
- دیر کهن: دنیا، دیر کهنسال.
مثال[ویرایش]
- دیر خراب آباد کنایه از: دنیا، جهان مادی.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین