دیر

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /دِیر/-/دَیر/

اسم

دِیر

1. مقابل زود، گذشته، تأخیر، از موعد مقرر گذشته.
2. دِیْرَ: در گویش گنابادی یعنی دُهُل ، طبل ، دَف

اسم

دَیر

1. پرستشگاه، عبادتگاه، محل عبادت پیروان ادیان. مترادف با مسجد.

واژه‌های مشتق شده

• دیر نصاری: صومعه، محل عبادت راهبان مسیحی.
• دیر مغان: آتشکده زردشتیان، (زرتشتیان).
• دیر کهن: دنیا، دیر کهنسال.

مثال

1. دیر خراب آباد کنایه از: دنیا، جهان مادی.

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین