پرش به محتوا

ربیع حاجب

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • عربی

آوایش

[ویرایش]
  • /رَبیع/حاجب/

اسم مرکب

[ویرایش]

ربیع‌حاجب

  1. از محدثان دربار خلفای عباسی و مورد اعتماد خلیفه [[منصور عباسبوسی. ربیع می‌گوید منصورعباسی امام صادق را خواست و تندی کرد، امام در جواب گفت: ای امیرالمومنین صبر کن![۱] منصور عصبانی شد و حضرت وی در آغوش گرفت و بوسید.
    ربیع‌حاجب از دو کلمه مرکب ربیع - حاجب شکل گرفته‌است.

پانویس

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]