رمه
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- پهلوی
آوایش[ویرایش]
- /رَمِه/
اسم[ویرایش]
رمه
ریشه شناسی۲[ویرایش]
- عربی
اسم[ویرایش]
رُمَّة
- پاره رسن پوسیده، ریسمان پاره، پیشانی.
- رمة:استخوان پوسیده، مغز استخوان، مورچه پردار، کرمک چوب‌خوار، خاک نمناک.
برگردان‌ها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین/ شاهنامه
زبان دیگر[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- بهاری
آوایش[ویرایش]
- /رَمِه/
اسم[ویرایش]
رمه
- (توهین‌آمیز): مترادف آلت تناسلی زن، و مهبل در زبان فارسی و زبان‌های دیگر.
- نَنَی رَمِه!
- کُس مادرت!
- نَنَی رَمِه!