پرش به محتوا

زن‌جادو

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • شاهنامه

آوایش

[ویرایش]
  • /زَن/جادو/

اسم مرکب

[ویرایش]

زن‌جادو

  1. پیرزنی بد ترکیب و شهره به غول که بواسطه جادوگری، خود را به شکل زنان جوان درمی‌آورد تا مردان را شکار کند.
    زن جادو آواز اسفندیار.....چو بشنید شد چون گل اندر بهار (شاهنامه)

منابع

[ویرایش]