زیبا
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /زی/با/
صفت فاعلی[ویرایش]
زیبا
- قشنگ، خوشگل، نیکو، جمیل، شایسته، زیبنده.
- زیبا از دو کلمه زی - با شکل گرفته و در زبان معیار باستان ظاهراً به معنی خراب، فاسد یا هرزه داشته است.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین