زیبا

از ویکی‌واژه

۳

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /زی/با/

صفت فاعلی[ویرایش]

زیبا

  1. قشنگ، خوشگل، نیکو، جمیل، شایسته، زیبنده.
    زیبا از دو کلمه زی - با شکل گرفته و در زبان معیار باستان ظاهراً به معنی خراب، فاسد یا هرزه داشته است.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین