سفه

فارسی

ریشه شناسی

• نیاهندوایرانی

آوایش

• [سُ/فِه]

اسم

سفه

1. به زبان فارسی صوفی، از نام‌های مردانه در گویش بهاری.

   سفه به معلم فلسفه نیز تعبیر می‌شود، در گذشته حداقل دو نوع معلم اخلاق وجود داشت یکی معلم دینی که مُلّا نامیده می‌شد و دیگری سُفِه یا صوفی که با منطق سروکار داشت.

ریشه‌شناسی۲

• عربی
• [سَ/فَ]

صفت

1. کم خردی.

منابع

• فرهنگ لغت معین

––––

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: teacher انگلیسی: dementia