سفه

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه شناسی[ویرایش]

  • نیاهندوایرانی

آوایش[ویرایش]

  • [سُ/فِه]

اسم[ویرایش]

سفه

  1. به زبان فارسی صوفی، از نام‌های مردانه در گویش بهاری.
    سفه به معلم فلسفه نیز تعبیر می‌شود، در گذشته حداقل دو نوع معلم اخلاق وجود داشت یکی معلم دینی که مُلّا نامیده می‌شد و دیگری سُفِه یا صوفی که با منطق سروکار داشت.

ریشه‌شناسی۲[ویرایش]

  • عربی
  • [سَ/فَ]

صفت[ویرایش]

  1. کم خردی.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

ترجمه‌ها
برگرفته از «https://fa.wiktionary.org/w/index.php?title=سفه&oldid=823391»