سپنت
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- اوستایی
آوایش[ویرایش]
- /سپنت/
اسم خاص[ویرایش]
سپنت
- (ادیان): از خدایان معنوی و غیر جسمانی و نیکوکار زرتشتی منقول در خرده اوستا.
- اطلاق اسامی مانند ورترگن، تیشتری، وهومنو، سپنت، آرمتی در زبان اوستایی یا زبان پارسی باستان به خدایان، به دلیل نامفهوم بودن اینگونه اصطلاحات ورود یافته به زبان‌های مزبور است.
مترادف ها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- تاریخ ماد: ص ۳۴۴