سکه

(سِ کِ) (سُ کَّ)

فارسی

ریشه‌شناسی

سکه. (بکسر سین) سکه واژه‌ای پارسی برابر عملة در زبان عربی است.[المعانی] در زبانهای ایرانی چون کردی از واژه سکه (سککه) استفاده میشود. در زبان اردو و پشتو هم سکه را سکه و ایکی میگویند. این واژه را میتوان در زبان‌های اروپایی ایتالیایی، اسپانیایی، آراگونی و کاتالانی برای اشاره به ضرابخانه یافت. ضرابخانه در زبان ایتالیایی زِکَه Zecca (zéc·ca) است. به اسپانیایی و آراگونی سِکَه Ceca، و در کاتالانی Seca نوشته و خوانده میشود. [Collins dictionary]

اسم

کوچه، کوی.

منابع

فرهنگ لغت معین
Collins dictionary
المعاني

(س کَُ یا کِّ)

ریشه‌شناسی

عربی

سکة

پول فلزین.
هر چیز خوب و با رون

قید

~یک پول کنایه از: بی آبرو شده، مفتتوضیح

منابع

فرهنگ لغت معین

اسم

سکه
پول فلزین که ضرب شده باشد.

آوایش

[sekke]، /سِکِه/

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

عربی: *عملة «عُملَة» و عملة معدنية در زبان عربی برابر سکه در زبان پارسی است.[المعاني]
آلمانی: Münze ^de، Geldstück ^de
ارمنی: մետաղադրամ ^hy
اسپانیایی: moneda ^es
اسلواکیایی: minca ^sk
انگلیسی: coin ^en
ایتالیایی: moneta ^it
پرتغالی: moeda ^pt
ترکی استانبولی: sikke ^tr، madeni para ^tr
چکی: mince ^cs
روسی: монета ^ru
فرانسوی: pièce de monnaie ^fr، pièce ^fr
هلندی: munt ^nl، muntstuk ^nl، geldstuk ^nl

ایتالیایی

اسم

moneta

انگلیسی: shiner