ش
فارسی
[ویرایش]ریشه شناسی
[ویرایش]- نیاهندوایرانی
آویش
[ویرایش]- [شِ]
حرف
[ویرایش]شین
پهلوی
[ویرایش]ضمیر
[ویرایش]- ضمیر شخصی n متصل سوم شخص مفرد.
استعاره
[ویرایش]- به صورت مفعولی: «دادش».
- به صورت فاعلی: «گفتش».
- به صورت اضافی: «خانه اش».
پسوند
[ویرایش]- این نشانه به بن مضارع می‌پیوندد و معنای اسم مصدر می‌دهد: آفرینش، پرورش، آموزش.
––––
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین