شراب
فارسی
[ویرایش]ریشه‌شناسی
[ویرایش]- عربی
آوایش
[ویرایش]- /شَراب/
اسم
[ویرایش]
شراب
مثال
[ویرایش]
- شراب در دست داشتن: کنایه از مست بودن.
ریشه شناسی۲
[ویرایش]- زبان معیار باستان
آوایش
[ویرایش]- /شَر/آب/
اسم مرکب
[ویرایش]شراب
- شراب ممکن است به زبان معیار باستان از دو بخش یا کلمه شَر یعنی مایه بدبختی و مصیبت و آب به معنی نوشیدنی است.[۱]
برگردان‌ها
[ویرایش]ترجمه‌ها
|
پانویس
[ویرایش]- ↑ شَر بودن شراب در دنیای قدیم بدین صورت بوده که بدخواهی به نوچه‌هایش می‌گفت یارو را بکشید میدان تا مستش کنیم شلوارش را دربیآوریم. اینه خلاصه مطلب.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ شمس