شریف

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• شِریف

ریشه‌شناسی

• عربی

آوایش

• [شَر/ئیف]

صفت

شریف

1. بزرگوار، بلند قدر.

   شریف ممکن است به دو بخش شَر - ئیف قابل تجزیه باشد و بخش اول اصطلاح محرز بوده اما بخش دوم کنایه یا استعاره از بند، ریسمان یا سرنخی است که بسوی شر هدایت می‌نماید.

2. پاک نژاد، گه.

واژه‌های مشتق شده

• شریفه
• شریف، اشرف، نو شرف (نُو شَرَف) از نامها و القاب درباری قدیم ایران در دوره قاجار و ناصری. بزرگوار، بلند قدر، شرفمند. (فرهنگ عمید) آزاده، اصیل، نجیب، باشکوه (فرهنگ فشرده انگلیسی به فارسی آریانپور)

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ عمید. تألیف حسن عمید. موسسه انتشارات امیرکبیر
• فرهنگ فشرده انگلیسی به فارسی آریانپور.