شهان

فارسی

ریشه لغت

• شاهنامه

آوایش

• /شَهان/

اسم

شهان

1. جمع شه، شاه اصطلاحی که ممکن است از دو بخش شه - آن تشکیل شده باشد.

   هنرها که آید شهان را به کار/ بیاموختش نامور شهریار «فردوسی»

منابع

• شاهنامه/ فرهنگ شمس