شهلا

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

  1. شهلاء

آوایش[ویرایش]

  • /شَهلا/

اسم[ویرایش]

شهلا

  1. از اسامی زنانه ایرانی.
  2. گونه‌ای از گل نرگس که در گل آن به جای زردی، سیاهی می‌باشد مانند چشم انسان. همان نرگس است و آن قسم که زرد است و آنرا عبهر گویند.

زبان دیگر[ویرایش]

  • عربی

صفت[ویرایش]

  1. شهلاء، مؤنث اشهل، زنی که چشمش سیاه مایل به کبود و زیبا باشد.
  2. چشم سیاهی را گویند که مایل به سرخی باشد و فریبندگی داشته باشد. چشم سیاه‌فام. تأنیث اشهل. زن میش چشم.
  3. میشی. رنگی از رنگ‌های چشم.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین