شیتیل
فارسی
[ویرایش]ریشه شناسی
[ویرایش]- بهاری
آوایش
[ویرایش]- [شِی/تیل]
اسم
[ویرایش]
شیتیل
- به زبان فارسی بی‌نمک، بی‌مزه در گویش بهاری.
- شتیل :(shitil) در گویش گنابادی یعنی دستمزد ، مزد ، زیرمیزی ، رشوه ، حق الحساب ، پاداش ، پول ، هدیه
––––
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
ریشه
[ویرایش]شیتیل شیتیل ریشه گیاهیست خوردنی وکم‌ارزش که در نواحی کوهستانی و در زمینهای رسی به عمل میاید. از دیر باز رهگذران که امکان پخت هیچ نوع خوراکی نداشتند این گیاه را جهت رفع گرسنگی از کشاورزان دریافت میکردند. البته به هر نوع رشوه و پول زیرمیزی شیتیل می گویند.
دریافت شیتیل: اصطلاح دریافت شیتیل در مواقعی به کار میرفت که خواهنده هیچ چیز نمیتوانست به ازای کاری دریافت کند از طرف مقابل خود میخواست.
شیتیل دادن: شیتیل دادن به نحوی رد کردن مزاحم به همراه رعایت رسم مهمانداری محسوب میگردید.
شیتیل گرفتن: شیتیل گرفتن به مصداق یک مو از خرس کندن تلقی میگردید.[۱]
پانویس
[ویرایش]- ↑ لغت‌نامه دهخدا. مدخل شیتیلالگو:پیوند مرده.