عار
فارسی
[ویرایش]ریشه‌شناسی
[ویرایش]اسم
[ویرایش]عار
- عیب، ننگ، رسوایی.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
پهلوی
[ویرایش]ریشه‌شناسی
[ویرایش]اسم
[ویرایش]عار
- ننگ
- پیاده نگردد که عار آیدش ..... ز شاهی تن خویش خوار آیدش
آذری
[ویرایش]ریشه‌شناسی
[ویرایش]آوایش
[ویرایش]- [عار]
قید
[ویرایش]عار
- حیا، خجالت، خجالت کشیدن همراه با شرم در گویش بهاری
- عار ناموس.
- حیا و ناموس.
- عار ناموس.