فیل
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- پارسی باستان
 |
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ فیل دارد |
آوایش[ویرایش]
- /فیل/
اسم[ویرایش]
فیل
- حیوانی با گوش‌های پهن و پستانداری عظیم الجثه و علف خوار با بینی درازی موسوم به خرطوم و دو دندان نیش به نام عاج که بسیار گران و نایاب است.
- به یکی از مهره‌های شطرنج گفته می‌شود.
استعاره[ویرایش]
- فیل و فنجان دو چیز نامتناسب ازنظر اندازه.
- فیل کسی یاد هندوستان کردن کنایه از: به هوس چیزی یا وسوسه کاری افتادن.
- فیل هوا کردن کنایه از: کار شگفت‌انگیز، جالب توجه و پر هیاهو کردن.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین