قربان
فارسی[ویرایش]
گونههای دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- قُر/بان/
اسم مصدر[ویرایش]
قربان
- (ادیان): کشتن گوسفند، گاو، شتر و مانند آنها در مراسم دینی یا به مناسبت دیگر معمولا به تبت تقرب به خدا.
- عنوانی برای نشان دادن ارادت و اخلاص به فردی که دارای مقام مهمی است.
مصدر لازم[ویرایش]
قید[ویرایش]
- قربان صدقه کسی رفتن کنایه از: الف - اظهار محبت و اخلاص و ارادت کردن به کسی.
- اصرار و التماس کردن به کسی.
استعاره[ویرایش]
ریشه شناسی۲[ویرایش]
اسم[ویرایش]
قَربان
- کمان دان، جای کمان.
پانویس[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن