(قدیم): جوانمردانی که به ضعفا و درماندگان بی‌بضاعت کمک می‌کردند.
قلندر ممکن است در ابتدا قِلَندِر بوده که به زبان معیار باستان به معنی سر تراشیده است، به عبارتی ریش، سبیل و موی سر را کاملا می‌تراشیدند حتی گاهی ابرو را نیز اصلاح می‌کردند تا بی‌رغبتی خود را به دنیا و مافیای آن نشان دهند.
بر در میکده رندان قلندر باشند.....که ستانند و دهند افسر شاهنشاهی (حافظ)
