قن
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- گیرش‌شده از بهاری: غن
آوایش
[ویرایش]- /قُن/
اسم
[ویرایش]
قن
- به معنی فرود آمدن و نشستن هر چیزی که در آسمان است، بویژه پرندگان.
- قُن: در گویش گنابادی برای ابراز نارضایتی بکار میرود یعنی وقتی میخواهند بگویند کسی ناراضی و ناخشنود است و اعتراض دارد میگویند قن میزند. زر زر با عصباینت، اعتراض کردن کسی را با خشم گویند.