پرش به محتوا

محاوره‌کردن

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /مُحاوِره/کردَن/

مصدر لازم

[ویرایش]

محاوره‌کردن

  1. گفتگو‌ کردن.
    با او نمی‌تواند روان و آسان محاوره کند. «مینوی»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن