محل

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /مَحل/----/محل (جمع محلات)

اسم

محل

1. بخشی از فضا که در آن کسی یا چیزی قرار می‌گیرد یا کاری انجام می‌شود؛ جا، مکان.

مصدر لازم

1. خشکسالی، رسیدن زمین را، قحط زده شدن.
2. سعایت کردن نزد سلطان.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی:place
• ایتالیایی: locale
• sede
• posto
• انگلیسی: whereabout
• stead
• spot
• situs
• situation
• site
• room
• place
• location
• locality
• locale
• zero
• workhouse
• wheal
• washroom
• vicinage
• vichywater
• venue
• vacantness
• urinal
• turn off
• slew
• seating
• seat
• scare
• salesroom
• rest
• residency
• residence
• raster
• quarantine

• polyzoarium
• piscary
• passageway
• office
• neighbourhood
• neighborhood
• manse
• malapropos
• lodging
• joint
• ivory tower
• inattention
• hoosegow
• habitat
• fork
• emplacement
• elbowroom
• domicile
• domicil
• diggings
• crossing
• concourse
• commissure
• commandery
• cicatricle
• cambium
• by
• aviary
• work camp
• where
• vicarage
• vestiary
• vacancy
• tollhouse
• tollgate

• taproom
• swannery
• stronghold
• stokehold
• stockyard
• squat
• spoilsman
• spoiler
• spermary
• soup kitchen
• shipyard
• seedbed
• scar tissue
• saltworks
• prsbytery
• proving ground
• plaza
• parquet
• overdraft
• outfall
• moorage
• market
• lubritorium
• local
• lap
• lair
• kitchen
• heed
• guildhall
• guild
• gasholder
• forum
• fleshpots
• fishery

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن
• فرهنگ لغت معین