مرد

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • پهلوی

آوایش[ویرایش]

اسم[ویرایش]

مرد

  1. جنس نرینه انسان، انسان مذکر بالغ، شوهر، مقابل زن. کسی که شایستگی انجام کاری را دارد. کنایه از شجاعت، دلیری، بخشنده‌گی.
    از فارسی میانه مِرد از فارسی باستان مرتیه.
  2. (گیاهی): مُرد یا مورْد، از گیاهان مقدس ایرانیان باستان.

صفت[ویرایش]

مُرد

  1. مُردن، مرگ.

اسم مصدر[ویرایش]

مردّ

  1. بازگشت، بازگردانیدن.

ریشه شناسی۲[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • نیاهندوایرانی

اسم[ویرایش]

مَرَدّ

  1. یا همان آمارد، نام شهرهای آمل و آموی از نام این قوم گرفته شده و ساکنان این دو شهر و بسیاری شهرهای دیگر از این قوم میباشند.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن
  • فرهنگ لغت معین