انسان
فارسی[ویرایش]
اِ
ریشهشناسی[ویرایش]
انسان ، انس صورت تغییر یافته و خلاصه شده می باشد که خاستگاه آن ریشه ترکی a میباشد که البته این یک معنا و منطق جهان شمول دارد و آن صدایی است که انسان به هنگام فهمیدن یا دریافتن تلفظ می کند که همان a با تنی مخصوص است . در ترکی باستان با افزودن پسوند ng- یا n- که در زبان های شرقی اعم از ترکی ، چینی ، ژاپنی و ... مرسوم است از آن اسم به شکل ang به عمل می آید که در ترکی به معنی درک ، فهم و توان تشخیص و... به کار می رود. مشتقات angısh یا angıth یا anıth ( th = ذ) که از واژه ang به دست می آیند نیز به معنی مدرک ، دانا ، هوشمند و.... می باشند. انس صورت تحریف شده و خلاصه از واژه anıth می باشد که به طریق سماعی و از طریق شنیدن بر وزن فعل به شکل انس از زبان های آسیای شرقی وارد زبان های منطقه بین النهرین و فلات ایران و .... شده است و از آن واژه انسان شکل گرفته است و در اصل معنای آن موجود هوشمند ، دانا با قوه تمییز و تشخیص می باشد . حتی شباهت و نزدیکی واژه angıth با تحریف و حذف n به شکل agıth با واژه oghuz در ترکی قابل تامل است .
اسم[ویرایش]
- مردم مفرد مردمان، آدمیزاد، آدمی، انس، بشر، آدم، ناس.
- (زیستشناسی) جانداری از راست پستانداران با ده انگشت کارساز، که روی دو پا راه میرود و به سبب داشتن مغز پیشرفته قادر به سخن گفتن و اندیشیدن است.
- شخص؛ فرد.
جمع[ویرایش]
برگردانها[ویرایش]
|