مرتیه
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- پارسی باستان
آوایش[ویرایش]
- /مَر/تیه/
پرونده:مرتیه.wav
اسم خاص[ویرایش]
مرتیه
- به معنی مَرد، آدم، یا به معنای ساده‌تر و مرسوم‌تر مرد جنگجو.[۱]
- مرتیه ممکن است به دو بخش مَر - تیه قابل تجزیه باشد و مراد از آن مرد مسلح به سلاح سرد یا تیغ است.
- سنگ نبشته بیستون: یکی مارتیه نام پارسی او دروغ گفت .../ ... Martiya nāma Parsa havu adurujiya
- مرتیه ممکن است به دو بخش مَر - تیه قابل تجزیه باشد و مراد از آن مرد مسلح به سلاح سرد یا تیغ است.
مترادف‌ها[ویرایش]
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
- نویسه انگلیسی
|
منابع[ویرایش]
- تاریخ ماد: ISBN 964-445-106-6